کد مطلب:47736 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » قرآن

چرا كتابهاي آسماني به جز قرآن تحريف شدهاند؟ مگر همه آنها از سوي خداوند نازل نشدهاند؟

يكي از علل تحريف كتابهاي آسماني به وسيله سلطهجويان و زورمندان، معارض بودن پيامها و دستورهاي كتب آسماني با منافع آنها بوده است. اما قرآن در طرح پيامها و دستورهاي خود، شيوهاي را برگزيده است كه راه را بر هر گونه كتمان و تحريف بسته و اين كتاب جاودانه را از دستبرد مغرضان و معاندان و منافقان محفوظ نگه داشته است، چون قرآن در بيان مطالب خويش به بيان كلّيات و اصول اكتفا نموده، و شرح و تفسير آنها را به سنّت (پيامبر9 و امامان:) واگذاشته است، همين امر باعث شده تا از دستبرد مغرضان در امان بماند. به عنوان نمونه: خداوند در قرآن اوصاف امام و جانشين پيامبر9 را بيان كرده، امّا نام جانشين پيامبر9 را ذكر نكرده و بيان آن را به پيامبر9 واگذار كرد. از سوي ديگر دين اسلام جاودانه و ابدي است پس معجزه آن هم بايد جاودانه بوده و هيچگاه دستخوش تحريف قرار نگيرد. و قرآن چنين است. و از همه مهمتر اينكه، خداوند خودش سلامت قرآن را از هرگونه حادثه و دستبرد در همه زمانها و نسلها، تضمين كرده و اين يك ضمانت الهي است كه هرگز خلاف آن رخ نخواهد داد. زيرا خداوند دانا و تواناست و وعده او راست و تخلّفناپذير است. در آيه 9 سوره حجر ميفرمايد: ما قرآن را نازل كرديم و خودمان به طور قطع نگهدار آنيم.(جهت اطلاعات بيشتر ر.ك: درسنامة علوم قرآني، حسين جوان آراسته، ص 302 ـ 331.)همچنين در آيه ديگري آمده است: وَ إِنَّهُ لَكِتَـَبٌ عَزِيز # لآيَأْتِيهِ الْبَـَطِـلُ مِنم بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لاَمِنْ خَلْفِهِ تَنزِيلٌ مِّنْ حَكِيمٍ حَمِيد;(فصلت:41ـ42) و به راستي كه آن كتابي ارجمند است، از پيش روي آن و از پشت سرش باطل به سويش نميآيد; وحي ]نامه[اي است از حكيمي ستوده ]صفات[.

اين آيه از آيه پيش صريحتر است كه قرآن پيوسته از گزند حوادث مصون بوده است و براي هميشه نيز از پيشآمدهاي ناگوار درامان خواهد بود و هرگز چيزي آن را ضايع نخواهد كرد.

بنابراين، قرآن كريم، از آنجا كه معجزه جاودانه پيامبراكرمميباشد و ساير كتب آسماني داراي اعجاز نبوده و مانند احاديث قدسي هستند، به همين خاطر آنها جاودانه نماندند و مورد تحريف و تصرف قرار گرفتند; ولي قرآن كريم خير.(حجر، 9)(تاريخ قرآن، محمدهادي معرفت، ص 154 ـ 168، نشر سمت / قرآنشناسي، مصباح يزدي، ص 214 ـ 248، مؤسسة آموزشي و پژوهشي امامخميني;.)